Whatizit???

Nas Olimpiadas de Atlanta’96 o comité organizador sorprendeu ó mundo co deseño da famosa mascota olímpica. Barcelona dera o golpe catro anos antes con aquel Cobi surrelista deseñado por Maragall, e algún norteamericano decidiu pasarse de orixinal: presentaron un boneco sen forma definida para deixar á libre imaxinación de cada quen o seu significado. O seu nome era “Whatizit”, abreviatura de “What is it?”, o que poderiamos traducir coma “pero qué raio é?”.

Vennos á memoria esta circunstancia a propósito da presentación da edición 2011 do famoso Panxea. Porque se algún forasteiro nos preguntase ós carballeses en que consiste un espectáculo de nome tan rimbombante, habiamos ter serias dificultades para explicarllo. O que comezou alá polo 2007 coma una exaltación do pan de Carballo coincidindo coas datas da Semana Santa, foi derivando nunha especie de grande encontro “multicultural”, onde tomaban parte actuacións musicais, danza, ciclos de cine exótico, artesanía e gastronomía, todo elo “ordenado” dunha forma que poderiamos calificar de aleatoria. O escenario foi cambiando ano a ano do aparcamento do Haley á praza do Concello ou ó San Martiño. O famoso pan carballés foi perdendo o seu papel principal ata o punto que o ano pasado vivimos unha “Oktoberfest” (festa da cervexa alemana) en pleno mes de abril. Este aparente caos, xunto coa súa coincidencia coas celebracións da procesións organizadas polos feligreses locais, provocaron no seu día certas críticas na capital de Bergantiños. Críticas que foron respostadas vehementemente polo alcalde Evencio Ferrero, quen defendiu o grande éxito da festa da cervexa (éxito por outra parte incuestionable) e os grandes beneficios que deixara para os empresarios de Carballo. Todo o mundo entendeu que dende entón tiñamos unha nova festa instaurada.

Pero resulta que non. Ven de presentarse a nova edición do Panxea e outra volta todo volve a cambiar. A Oktoberfest desaparece do programa contra todo pronóstico, volta o protagonismo do pan, e o programa céntrase nas mostras de artesanía e danza de países tan distintos e distantes coma Arxentina, Nepal, Tailandia, Holanda, Francia, Rusia, India, Marrocos, México, Brasil ou Cuba, e cunha interesantísima exposición sobre o antigo Exipto incluindo unha réplica da tumba de Tutankamon (entrada 2€).

Todo sexa polo boa causa común de promocionar o noso pan, pero abofé que hai moitos modos bastante máis sensatos de facelo. Xa postos a innovar, atrevémonos a facer unha modesta proposta de cara a edicións posteriores: por qué non chamarlle directamente A Festa Sorpresa, e non anunciar o programa nin o lugar ata o mesmo día? Gañariamos en expectación e máis en emoción.