Bitácora de noticias e opinións sobre a actualidade de Carballo

domingo, marzo 05, 2006

Contestación de Calaf


Seguindo co debate iniciado hai uns días, tócalle hoxe a quenda a Calaf, que nos envía a contestación ó último comentario de CARBALLÉS E NACIONALISTA. Pola súa extensión, polo seu interese, e tamén para darlle igualdadade de tratamento ós dous polemistas, reproducímola a continuación:

Perdón por el retraso, pero es que uno no anda especialmente sobrado de tiempo, sobre todo para conversaciones tan amplias como ésta. Gracias de antemano a Carballés e Nacionalista por sus respuestas y a Carballo Dixital por conceder tanta importancia a este debate. La verdad, no me esperaba yo tanta expectación. Como sospecho que ninguno de los dos vamos a convencer al otro de nuestras opiniones (aunque quien sabe), sí creo que procede que acabemos de exponer nuestros argumentos y que cada uno saque sus conclusiones o se sume al debate, que tampoco se trata de convertir esto en un bis a bis.

1- Por supuesto que Galicia no está poblada por inútiles (estoy tentado a abrir un debate sobre “Galiza”, pero de momento nos llega con éste). Tampoco...lo está Carballo, ni la comarca de Bergantiños, ni España. Todos tenemos capacidad para regirnos y derecho a que se tengan en cuenta nuestras opiniones. El debate que tú abres es por tanto la organización administrativa de los órganos de decisión, y, en particular las competencias. Y es una cuestión fuera de duda que el estado de las autonomías de la Constitución del 78 y sus posteriores desarrollos han conferido a las comunidades un nivel de competencias como no existe en casi ninguna región de Europa. Luego por supuesto que tenemos capacidad para regirnos. Pero sucede que la realidad, y la naturaleza son más tozudas que el papel, que lo aguanta todo.

Hablas de que deberíamos haber podido gestionar el Prestige. Dejando aparte que Galicia sí tuvo y tiene competencias en materias relacionadas con la gestión de este tipo de catástrofes, tu tesis supondría que los gallegos seríamos lo que decidiríamos el destino de los asturianos, cántabros y vascos. ¿Solución? ¡Facilísimo! Que los de Gijón se coman el petróleo. Supongo que los nacionalistas lo llamarían defender los intereses propios, pero a todos los demás nos parecería inaceptable ¿Que los asturianos tengan el mismo nivel de competencias que nosotros? Pues a ver cómo nos ponemos de acuerdo…, si las mareas negras tienen la mala costumbre de no obedecer a los políticos sino a las leyes de la naturaleza. Esto, que parece que broma, no lo es. Ha sucedido hace poco en un incendio de Guadalajara: las comunidades no se pusieron de acuerdo en cómo gestionarlo, no supieron o no quisieron coordinar sus medios, y no existía un mando central con poder ni medios suficientes como para hacer frente a algo así. Resultado: 20 muertos y una conclusión: los incendios tampoco tienen por costumbre obedecer a los estatutos ni a las reivindicaciones nacionalistas. Y esto es real hasta el punto de que los fenómenos redactores del Estatuto Catalán han propuesto reservarse las competencias sobre el tramo de río Ebro ¡que discurre por Cataluña! Es decir, que sobre un río que atraviesa varias comunidades, cada una se reserva competencias en su trozo. Por tanto las comunidades de arriba pueden secar el río o contaminarlo cuanto quieran, ¿cómo van las de abajo a impedírselo? Lo siento, los ríos tampoco son nacionalistas. Por cierto, siempre me ha llamado la atención la identificación de ecologistas y nacionalistas, cuando obviamente son ideologías incompatibles.

A continuación tocas otro tema importante, la Unión Europea. Conste que no estoy de acuerdo con el sistema de cuotas, pero eso no implica, como tú sugieres, que la existencia de un poder exclusivamente gallego pudiera solucionar todos los problemas de ese tipo en la Unión. Todo lo contrario. La UE supone un paso decisivo a favor de la apertura de mercados y la liberalización de todos los sectores posibles, y se hace así, tanto por derechas como por izquierdas, porque ha quedado más que demostrado que el libre mercado es la mejor forma de generar progreso y de hacerlo en libertad, pero ojo, no es perfecto ni infalible. En ocasiones tiene inconvenientes, y frente a ellos lo que no podemos hacer es renunciar a él, cerrarnos en banda, aislarnos y mirarnos al ombligo. Porque los inconvenientes serían mucho mayores. Poniendo un ejemplo claro: si los carballeses nos estamos beneficiando de que Calvo tenga fábricas en Latinoamérica (gracias a la libertad de mercado) no podemos (o no deberíamos) luego negar la libertad de mercado para que países del 3er mundo nos vendan sus productos a precios más competitivos, que por cierto es su forma de progresar, como en su día hicimos nosotros. Ni poner indignarnos por la miseria en Asia, y luego poner el grito en el cielo por los precios de los productos chinos. En su día los agricultores franceses hicieron lo mismo con los camiones de fruta españoles, y nos indignamos. En ese momento la CEE nos defendió, y el Levante español ha progresado hasta alcanzar los niveles europeos, sin que los franceses se hayan arruinado ni mucho menos. De lo que se trata es de saber especializarnos y competir. Si ponemos puertas al mar, un día la marea las rebasará y nos inundará.

Un tercer punto que no hemos mencionado y también es importante: la justicia. Con una justicia cada vez más dividida, los jueces irán perdiendo independencia. Inevitablemente estarán sujetos a más presiones de caciques locales, y el peligro de corrupción será mayor. Si de lo que se trata es de que la justicia sea ciega, yo prefiero que me juzgue alguien que no conoce de nada a nadie, así sea del Perú, que alguien con relaciones próximas a alguno de los intervinientes. El Estatut también propone la existencia de 17 CGPJ.

A lo que voy es a que la realidad, tanto de la naturaleza como del progreso económico y la justicia, no es compatible con sistemas de organización como la que propone el Estatut de Cataluña. Porque así como en ciertos servicios se prestan mejor desde la cercanía, y es conveniente la descentralización, otras cuestiones deben ser coordinadas por poderes más amplios. No somos una isla. No somos Galicia y punto compitiendo con todo bicho viviente. Somos Galicia dentro de España y de Europa, y España y Europa no son un enemigo sino una oportunidad, si la sabemos aprovechar. Si nos miramos al ombligo nos perdemos otras partes del cuerpo mucho más interesantes :)

2- El segundo punto queda parcialmente respondido en el primero. De todas formas te recuerdo que en el gobierno de la Xunta no ha habido nunca nadie que no fuera gallego, que yo sepa. Y me encantaría escuchar la reacción del BNG si fuese la comunidad de Madrid, con gobierno del PP, la que propusiese un Estatuto como el catalán. Dicho sea de paso, la presidenta de Madrid, de derechas, presume de ser la que más aporta y ayuda a otras comunidades, mientras los mandatarios de Cataluña, de izquierdas, se quejan de que “su” dinero se invierta en Extremadura. A ver si un día me lo explica alguien.

3- Las cifras son por supuesto un invento para explicar el concepto, claro que no representan nada concreto. Pero esos estudios me gustaría que los enumerases. Porque lo que dices es absolutamente falso. Quizá te refieras a la inversión del Estado en tanto Estado. Ya, pero es que el dinero del Estado también va a parar a las CCAA para que lo administren. No hagamos trampas.

4- En cuanto a la tributación de empresas como FENOSA, te me escapas de la idea que yo había expuesto. Y estoy de acuerdo en que habría que intentar que las empresas que trabajan en Galicia tributasen todas en Galicia. Pero nuevamente estás perdiendo la perspectiva. Por esa regla de tres, supongo que propondrás que los carballeses renunciemos a los impuestos y patrocinios de Calvo, conseguidos gracias a “explotar” y e “expoliar” a los pobres indios americanos, y los “legítimos” caladeros de los pobres habitantes del Índico. Ese discurso paleo-marxista hace años que dejó de tener sentido. La gente que trabaja en FENOSA por aquí son todos gallegos, y no están explotados precisamente, más bien les da bastante bien de comer. Una cosa es que se deba proteger al medio ambiente y vigilar el cumplimiento de la ley, y otra cosa es pretender expulsar a quien quiere invertir aquí. De esa forma nosotros tampoco podríamos invertir en el exterior.

5- Perdona, pero tu comentario sobre la Costa da Morte no me parece muy respetuoso que digamos. Por supuesto mi comentario anterior pretendía ser una reducción al absurdo, y no se descalifica por sí solo, sino que no lo rebates porque posiblemente no encuentres argumentos. Voy más allá. Hablando de impuestos. ¿Por qué FENOSA tendría que tributar para los gallegos? ¿Por qué iba uno de Tui a beneficiarse de los impuestos de As Pontes y Meirama? No, que se quede toda la pasta en esos Concellos que son los más afectados. ¿Los demás? ¡AAAh! Los cercedenses defienden sus intereses, ¿no? Los bergantiñáns nos beneficiamos de la central de As Pontes y de las hidroeléctricas del Sil, pero no las sufrimos, al igual que los asturianos, cántabros o madrileños, ¿somos también expoliadores? ¿Lo son solo los malvados madrileños? Lo siento por el tono, pero es que nunca he sido capaz de entender el nacionalismo.

6- En este punto me cuesta contestar, porque estoy de acuerdo en casi todo. Pero eso debes decírselo al presidente del Gobierno, no a mí. Yo defiendo la libertad de mercado. Por otra parte, siento decirte que yo si he oído al BNG oponerse a la entrada en Europa, y muchas veces. Con respecto a Castelao, la verdad es que nunca me ha gustado esa obsesión de los políticos por apropiarse de la simpatía de personas muertas. Castelao vivió la primera mitad del siglo XX. Otro tiempo, otras ideas, otra situación. Es absurdo asignarlo a las filas del BNG, como me pareció absurdo que Fraga lo intentase aproximar a las filas del PP. Fue quien fue y punto. Se pueden elogiar sus ideas o no, pero ojo, eran ideas de hace 60 años, no ideas para el siglo XXI. Su vigencia es relativa.

7- Con respecto a la renuncia ideológica del BNG, a los hecho “me repito” (M.Manquiña). Una cosa es que el idealismo no tenga cabida cuando se llega al gobierno, y otra muy distinta pasar de la noche a la mañana de marxista-leninistas cantado la internacional puño en alto, a promover centros comerciales en plazas públicas, puertos deportivos, o urbanizaciones con campos de golf. ¿No te parece a ti un poco fuerte? De todo cuanto prometieron, ya nadie se acuerda, y de los pactos con el CDI, mejor no hablemos. Esto a nivel local, pero es que nivel autonómico más de lo mismo: de poner a parir la política contra-incendios a aplaudirla, de desgañitarse contra los altos cargos a ampliarlos, de manifestarse en el 1º de mayo a tontear con los grandes empresarios…

Bueno, perdón por semejante discurso. Como no vayamos terminando este debate nos van a dar las uvas… :)

Muchas gracias, yo también he disfrutado con la discusión.


CARBALLÉS E NACIONALISTA, tócache :):):)

(Pero por favor, sede un pouquiño máis concisos. Non é polo espacio do blog, que temos dabondo, senón para que os posts sean máis "lexibles" por todos).


Enlaces relacionados:

Mesa do PP

Controversia útil


11 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Ben, agrádame cada día máis este debate, certamente. E agradezo tamén sobremaneira a Calaf que expoña argumentos tan claros e seguramente cargados de razón. Comenta Calaf que quizais non convenza ningún ao outro. Quizais non nos autoconvenzamos, pero este tipo de debates son produtivos, e eu cando menos si me considero capaz de ver tamén argumentos razonables na outra parte.

En calquera caso, o que quería dicir coa presente é que o debate se está alongando, e quizais por iso quería, no sucesivo, responder por partes, xa que non me é posible desenvolver textos tan extensos, por limitación de tempo, á marxe de que serían dificilmente dixeribles para o público deste blog.

Porén, no sucesivo, e co permiso do administrador, irei remitindo contestacións a puntos concretos en función da miña dispoñibilidade, dando liberdade ao administrador para que os publique como mellor considere.

Graciñas polo espazo e por dar pé a este debate tan interesante.

8/3/06 11:13

 
Anonymous Anónimo said...

-. A DESCENTRALIZACIÓN ADMINISTRATIVA NA CE DO 1978

Comenta Calaf que en poucos lugares de Europa hai descentralización ao nivel de España. Descoñezo realidades para comparar, cousa que lamento, supoño que Calaf nos poderá ilustrar sobre o tema, pero como eu non podo vou evitar comentarios ao respecto.

Ben, sobre o tema da CE e a organización territorial, habería moitas reflexións que facer.

A primeira, obvia, é sobre a teoría que a rexeu, a do famoso "café para todos". Produce paradoxos tan curiosos como que quen quería autonomía non a tivo (ou mellor dito non a tivo ao nivel que desexaba) e territorios que refugaban esa autonomía ou xamais pensaron reclamala case foron forzados a asumila. Algo totalmente ilóxico.

Por non falarmos tamén da estrutura provincial, que data de fai case dous séculos e que carece de un criterio certo (por exemplo, Cataluña no seu novo proxecto divide administrativamente o seu territorio en sete departamentos [desculpar que non lembro o nome que se lles da], e aquí en Galicia son poucos xa os que defenden a actual división provincial).

Os comentarios que fai Calaf sobre a xestión das catástrofes (respondendo, á súa vez, a unha alusión que eu fixen sobre o tema Prestige) ten un erro de base, ao meu ver. Pensar que centralizando máis as competencias se resolven mellor os problemas, xa que ao descentralizar o poder da autoridade que ten que resolver é menor.

Eu non comparte a teoría de base. Canto máis próximo o poder de decisión aos cidadáns, para min moito mellor (de feito, os concellos, a administración máis próxima, atópanse a diario con reclamacións que exceden das súas competencias, pero a xente accede a eles por cercanía). Outra cousa distinta é que a descentralización esixe un complemento inevitable: coordinación. Pero non ten nada que ver.

Sobre o tema xustiza, podo estar dacordo en parte. Pero en ningún caso as modificacións que impón o estatuto catalán a este respecto penso que vaian en detrimento da calidade da xustiza. De feito, se mantemos esta afirmación, polo feito de que o último órgano de decisión sexa o tribunal catalán no seu ámbito, en certa forma podemos dubidar da imparcialidade de tódolos tribunais de ámbito inferior ao estatal, e paréceme unha afirmación perigosa.
En calquera caso, efectivamente, é evidente que estes tribunais estarían "máis preto" dos "caciques locais", pero é tema que ten que resolver a cidadanía que eses caciques deixen de existir, e dende logo coñecemos tamén mellor aos caciques galegos que aos de Madrid, precisamente por esa proximidade. Porén, acaso alguén pensa que contra esa imparcialidade xudicial non se exercen presións en Madrid? E que a nivel autonómico son máis fortes as presións que a nivel estatal? Pode ser certo, pero tamén pode non selo. A xente con poder a nivel estatal tamén ten máis poder para exercer presións.

Con respecto ao tema UE, comparto que é un paso adiante (segundo como se dea ese paso), e que evidentemente Galiza, de estar alí representada, non podería conseguir todo o que quixese. É obvio que é así, pero tamén o é que polo menos as nosas reivindicacións se escoitarían (cousa que non aconteceu, por exemplo co tema da cota láctea) e en ningún caso se intercambiarían como contrapartida nunha negociación para beneficiar a outros.

8/3/06 11:57

 
Anonymous Anónimo said...

-. XENEROSIDADE E DEMAIS
O punto dous do texto de Calaf é un compendio de afirmacións que non teñen moito a valorar. A saber:
a) Na Xunta nunca houbo ninguén que non fora galego. Non lembro a conto de que vén isto, a verdade é que non o relaciono con nada do que dixen. Se se me pode explicar, pois ben...
b) Que Madrid presentase una proposta como a catalana. Por min son libres de facelo, teñen un Parlamente con capacidade lexislativa. En certos sentidos, como comentamos, tense feito polo PP, véxase o caso valenciano, que di que asumirán todas as competencias que se recoñezan a outras autonomías.
c) Os cataláns quéixanse de que o seu diñeiro se inviste noutros territorios. Aí a verdade non me meto, certamente os cataláns reivindican o mellor para si e para os seus, é lexítimo, pero como de todas formas temos un goberno central, pois a eles corresponde armonizar e coordinar as xustas reivindicacións de cadaquén.

8/3/06 12:03

 
Anonymous Anónimo said...

-. AI, A CIFRA, O CARTO...
Como xa comentaba, o tema das cifras é complexo, e falalo así en abstracto é absurdo. Di Calaf que datos teño eu, ou que datos aporto, e di que as miñas afirmacións son falsas. Ben, supoño que, máis aló dos datos que aportachou da outra vez (50, 100...) Calaf si terá concienzudos estudos que demostren que Galiza é un país ao que se lle deron miles de millóns e todo iso.

En calquera caso, o debate económico ven a conto de que moito tempo, en demasiados foros, se defendeu a idea de que Galiza era un país subsidiado, e que qué sería de nós sen a axuda de España, e todo iso. E o que eu teño moi claro, cifras á marxe, é que Galiza é un país moi rico en segundo que recursos, e que non ten problemas para ser autosuficiente, polo cal reclamamos dunha vez por todas que se deixe xa ese argumentario fora de lugar. Só necesitamos xustiza, non solidariedade.

8/3/06 12:26

 
Anonymous Anónimo said...

-. SOBRE TERRITORIOS E OS "PALEO-MARXISTAS"

O debate que da Calaf nos puntos 4 e 5 tampouco é baladí, e vai un pouco á raíz do ser nacionalista.

Por que Fenosa ten que tributar en Galiza e non en Madrid? OU non en As Pontes?

Claro, aí imos á visión que cada un ten do mundo e cal é a realidade que reivindicamos.

Os nacionalistas reivindicamos Galiza como unha colectividade e expoñemos os nosos argumentos, e estes teñen o respaldo que teñen. E en función destes argumentos defendemos que as empresas que viven do noso solo revirtan parte dos seus beneficios galegos.

Tamén existe quen defende a unidade de España (por exemplo, o PP) e é respetable,e en base a ese criterio defenden un estado máis centralista, e conforme a ese criterio defender que o Estado recade todos os tributos, independentemente de onde se xeneren, e sexa quen distribúa. E supoño que é defendible, pero non é a miña postura.

Igualmente, como se comenta levemente nestes puntos e tamén se comentaba cando se falaba dunha lingua propia na Costa da Morte e demais, tamén é defendible, así que quen queira defendelo, que expoña os seus argumentos. Pero non é a miña postura.

E en vez de ir cara abaixo, poderiamos ir cara arriba e defender que sexa a UE quen recade todos os tributos (acaso non "semos europeos"?). Tamén é defendible.

Como digo, é unha discusión sobre a ideoloxía de cadaquén, e podemos discutila, se se quer. Pero creo que é un debate con argumentos xa coñecidos. Eu defendo a postura que defendo respecto á tributación de FENOSA, efectivamente, porque penso en clave de país. Se se quere discutir isto, só hai que dicilo, sen problema.

E por último, co tema Castelao, sen comentarios. Fálase da apropiación de personaxes e tal, e en fin, pouco hai que dicir. Franco dixo "faga coma min e non se meta en política". No mesmo sentido, a apreciación de que non nos apropiemos de personaxes é falsa en grande medida, posto que todos miramos máis a unhas ou outras persoas e asumimos en todo ou parte os seus idearios.
Neste senso, está claro que os nacionalistas concordamos con grande parte do que di Castelao, e a nós parécenos un chiste que, por exemplo Fraga, poida dicir que concorda co fondo do que dicía Castelao e reivindique o seu ideario.

Está claro que os pensamentos de Castelao reflexan un momento histórica, pero moitas cuestións trascenden do conxuntural.

8/3/06 13:19

 
Anonymous Anónimo said...

-. E PARA PECHAR, IDEALISMO, UE E FEITOS

Así que Calaf se "repite" aos feitos? Pois ben, o primeiro feito que a min me gustaría ver demostrado é esa suposta oposición (que sinala no seu punto 6) do BNG a Europa.

Quizais se refire á postura do BNG ante o referendo da constitución? Pois logo direi que non é o mesmo opoñerse a Europa que opoñerse a un concreto texto constitucional europeo. É moi distinto, a pesar da vulgarización que fixo, por exemplo o PP, co seu lema "Si a Europa". Europa non estaba en xogo, España formaba parte de Europa antes do tratado constitucional, e tamén o fará despois, o que se discutía era un certo modelo de Europa. Cámbianche ben as cousas.

Ou non sei se se refire á postura do BNG ante determinadas decisións tomadas en Europa, ás que houbo unha oposición clara, pero non por oporse a Europa, senón por entender sempre que a causa dos traballos do nacionalismo é Galiza, e isto, a nosa defensa do país, está sempre por diante de Europa. Quen o queira entender, pois ben; quen non, alá el.

Co tema da coherencia eu comparto parte do que se di. Efectivamente, máis aló de adaptación ás situacións do goberno, hai erros (criticables tamén, xa que logo) e sobre todo tamén hai moitos sapos que tragar (comentas o caso do CDI en Carballo, e é evidente que nun goberno que non é monocor, o resultado non é só o que quere unha das partes. Creo que tamén se pode entender. En todo caso, o goberno local de Carballo, o autonómico, cometerán erros, desviaranse unha e outra vez do ideario (a práctica diaria da política implica tomar a cada minuto decisións de grande trascendencia e non sempre é sinxelo ser coherente, e ás veces a realidade diaria ten pouco que ver cos ideais políticos). Pero tamén está aí a tarefa de todos, que, como esta web, censuran e critican día a día o traballo dos políticos. As críticas son tamén as que permiten advertir erros que ao mellor non se tiñan por tales, e xa que logo benvidas sexan as críticas. Polo tanto, ánimo a todas as partes, do confronto de ideas e da exposición das opostas conseguiremos mellorar a xestión dos políticos (eis a grande vantaxe do sistema democrático).

E ben, seguimos co debate. Agardo unha nova entrega. Unha forte aperta e mil grazas ao administrador do blog por permitirnos esta conversa tan longa no seu espazo.

8/3/06 13:59

 
Anonymous Anónimo said...

Intuyo una voz tibiamente discrepante con la política del bloque pero que no pierde ocasión de disculpar al gran jefe y seguir cosechando votos. Para ello vemos que arriman lo que haga falta. La disciplina está siendo más férrea que en el pp.
Sé tu mismo y no temas criticar a los tuyos. Se están muriendo de presunto éxito y manifiesta inoperancia.

Supongo que en el tête a tête serás más beligerante porque si de verdad ahora comulgas con todo esto, estamos perdidos.

9/3/06 21:44

 
Anonymous Anónimo said...

Intuyo una voz tibiamente discrepante con la política del bloque pero que no pierde ocasión de disculpar al gran jefe y seguir cosechando votos. Para ello vemos que arriman lo que haga falta. La disciplina está siendo más férrea que en el pp.
Sé tu mismo y no temas criticar a los tuyos. Se están muriendo de presunto éxito y manifiesta inoperancia.

Supongo que en el tête a tête serás más beligerante porque si de verdad ahora comulgas con todo esto, estamos perdidos.

9/3/06 21:44

 
Anonymous Anónimo said...

menos política e mais cachondeo.
tamén menos galizzza, nazzzon, espazzzo,que xa aburrides

9/3/06 21:45

 
Anonymous Anónimo said...

menos política e mais cachondeo.
tamén menos galizzza, nazzzon, espazzzo,que xa aburrides

9/3/06 21:46

 
Anonymous Anónimo said...

Gracias igualmente y de nuevo a Carballés e Nacionalista y a Carballo Dixital. He echado la vista atrás, y he comprobado que la primera intervención de este debate fui de mi contertulio, de modo que supongo que el honor de cerrarlo me debería corresponder a mi. Después de folios y folios de intervenciones, y visto que el volumen de cada intervención parece crecer en progresión geométrica tirando a exponencial, me voy a tomar la licencia de proponer que vayamos clausurando la polémica. Más que nada porque me parece que ya no da más de sí, que no nos hemos convencido el uno al otro, y sobre todo que a este paso vamos a tener que pedir un sueldo a Carballo Dixital por tanto texto. Bueno, intentaré terminar y resumir telegráficamente, que mi tiempo libre no da para tanto, y como decía Arsenio, me siento “exigido”.

DESCENTRALIZACIÓN ADMINISTRATIVA

Que España tiene el mayor grado de descentralización de la UE junto con Alemania no lo digo yo, lo dicen todos los conocedores de la materia. Obviamente no soy catedrático de Derecho Constitucional ni me he estudiado a toda Europa, pero no tengo por costumbre poner en duda afirmaciones tan categóricas y unánimes.

El resultado del “café para todos” no es en absoluto ilógico. Lo ilógico es que Cataluña se conformara en su día con lo que tenía, y ahora diga ¡ah, no! Si Murcia tiene tanto, nosotros tenemos que tener más. No deja de parecerme un comportamiento infantil.

En cuanto a las catástrofes quizá no me he expresado bien. No defiendo ni la centralización absoluta ni la descentralización absoluta. Como casi siempre, la virtud está en el justo medio, en saber descentralizar las competencias adecuadas y saber coordinarlas con un poder superior. Descentralizar porque sí es un error. En ocasiones la cercanía del poder es beneficiosa (sanidad) y en ocasiones es perjudicial (justicia). Los aspirantes a caciques, los intentos de abusar del poder, las injerencias en la justicia… siempre van a existir mientras el hombre sea hombre, y en todas partes. Pero eso no se combate con decir que lo tiene que resolver la ciudadanía. Se combate imponiendo al sistema una serie de contrapesos y mecanismos que impidan o limiten esos abusos: división de poderes, limitaciones de tiempo para ciertos cargos, incompatibilidades, etc. Y desde luego la justicia es mejor cuanto más ciega (véase el caso de aquel filoetarra juzgado con jurado popular).

GENEROSIDAD

Con lo de la galleguidad de los miembros de la Xunta me refiero a que no tiene sentido decir que no nos gobernamos a nosotros mismos, si tenemos un gobierno propio con amplias competencias.

Con mi referencia a Madrid llamo la atención sobre la incoherencia entre nacionalismo y socialismo, cuando es una gobernante liberal la defensora de la solidaridad entre territorios, y unos gobernantes “socialistas” los defensores de romper o menoscabar esa solidaridad.

Con tu argumento c) estás en gran medida dándome la razón: es imprescindible un gobierno central que armonice y coordine. Lo que pretende el Estatut catalán es recortar a ese poder la capacidad de armonizar y coordinar, porque se le entrega menos dinero y se le eliminan competencias. Esa es la clave de todo el debate.

CIFRAS

En cuanto a las cifras, evidentemente no tengo yo en mi biblioteca estudios específicos de números tributados y recibidos en inversiones. Es obvio que tú tampoco :). Pero el argumento nacionalista catalán, conforme al cual dan más de lo que reciben, y tu propio argumento anterior de que tenemos un gobierno central al que corresponde armonizar y coordinar, son incompatibles con la tesis de que damos más de lo que recibimos. Si es así, si tanto los “pobres” (Galicia) como los “ricos” (Cataluña) dan más de lo que reciben, ¿quién es el listo que se está forrando en toda esta historia? ¿Otra vez los malvados madrileños? Me temo que no… y no creo que todo vaya a parar a esos “parásitos” extremeños que tanto molestan a Carod y compañía. Tema aparte es la consideración de que Galicia deba ser o no un territorio subsidiado. Yo tengo claro que no. Los subsidios son pan para hoy y hambre para mañana, que adormecen y matan la iniciativa y el ingenio. Pero como ya creo que expuse antes, hay cuestiones como el déficit histórico de infraestructuras, que son un a priori para el desarrollo, y que deben ser solucionadas por un poder estatal. Y para eso está entre otras cosas la solidaridad regional.

LA RAÍZ DEL SER NACIONALISTA

En efecto la cuestión de los territorios es la raíz del ser nacionalista. Y está claro que aquí no vamos a encontrar ningún acuerdo. Pero si me gustaría matizar un par de puntos. Yo creo que España es una nación, una parte fundamental de la historia europea, y que Galicia es una región, parte fundamental de la historia de España. Yo no defiendo un Estado centralista que recaude todos los impuestos. En absoluto. Yo creo en la descentralización y en el reparto de competencias entre distintas administraciones que genere la mayor eficacia, libertad, progreso y bienestar al ciudadano. Y eso implica que algunos servicios se deban prestar desde la cercanía, y que otros se deban coordinar desde la lejanía (UE). Por eso el modelo de CCAA de la Constitución del 78 me parece en general un gran acierto, y la intención de romperlo concentrando el poder en un escalón en detrimento de los otros (ojo, que el tema municipal tampoco es baladí) me parece una grave equivocación.

IDEALISMO, UE Y HECHOS

En cuanto al BNG y la UE, no, no me refería al referéndum. Me refería a la postura del BNG en los primeros años de pertenencia a la por entonces CEE, cuando solicitaba salir de ella. Vale, quizá cometí el error técnico de la distinción UE-CEE, pero lo cierto es que esa posición fue pública y manifiesta durante años.

Entiendo que a veces hai sapos que tragar. Pero es que en Carballo el BNG se está dando un banquete de ancas de rana que no se lo salta un torero. Y no siempre hay porque tragárselos. Hace unos meses hubo una crisis de gobierno en la que el Bloque tuvo una oportunidad de oro de desmarcarse de Andrade, de decir “no aceptamos chantajes”, y “estos son nuestros principios, si no le gustan, esa es la puerta”. Y en lugar de eso renunció de nuevo a sus principios, y ha vuelto a pasar por todos los aros que le han puesto hasta ahora. Viéndolo desde el punto de vista nacionalista me pareció un error enorme. De haberse separado de Andrade en aquel momento, Evencio tendría la alcaldía del 2007 casi en el bote. Y claro, esos errores no son gratis. Yo creo que un político tiene que tener claros unos principios, dejárselos claros a los ciudadanos, y defenderlos con un mínimo de coherencia. Luego la política hace extraños compañeros de cama, pero aún estando en una cama ajena, se puede mantener la dignidad. Y si no, se abandona.

Por mi parte, hasta aquí hemos llegado. Me lo he pasado realmente bien, y espero poder tener un debate similar sobre algún otro tema en el futuro :)

12/3/06 21:53

 

Publicar un comentario

<< Home

 
eXTReMe Tracker
Enlace ó noso arquivo RSS Feedburner