Mesa do PP
Aproveitando a feira, o PP de Carballo instalará este domingo unha mesa no xardín municipal, a partir das 11 da mañán, para recoller firmas contra o proxecto de Estatuto de Autonomía de Cataluña. Ademáis, o PP aproveitará para informar ós carballeses acerca do proxecto de centro comercial que o goberno pretende para a Praza de Concello, e as alternativas que ofrece o PP.
posted by Carballo Dixital at 9:50 p. m.
5 Comments:
Curioso o destes amigos do PP, non?
Opóñense ao proxecto do Estatut catalán, pero despois meten cláusulas no valenciano conforme ás cales se igualarán as súas competencias por arriba con calquera outro estatuto que se aprobe, e en Galicia din que aspiran "ao nivel máximo de autogoberno posible". Eu non entendo nada.
O das recollidas de sinaturas tamén é algo curioso. Por suposto, que se fagan, que a xente opine, e todo iso, pero... dese case millón de persoas que disque asinaron contra o proxecto do estatuto catalán, cantos se leron sequera vinte liñas? Cantos? Dez? Vinte? Cen, todo máis? Éche moi triste.
E porén, que facemos nós dicíndolle non ao que os cataláns decidan (88% de votos do parlamento catalán)? Canto mellor nos iría construindo o mellor dos posibles para nós, en vez de gobernar a vida dos demais.
28/2/06 08:57
El problema es que esa vida de los demás nos toca el bolsillo a nosotros, ¿no lo sabías?
El Estatuto de Cataluña significa que una comunidad está al mismo nivel que el Estado y le habla de tú a tú, para decidir conjuntamente que ellos se quedan con su pasta, y no la reparten con nadie más (yo sí he leído buena parte de él, aunque es un tostón que no hay quien se lo trague).
Siendo nacionalista gallego, supongo que serás de izquierdas. ¿Te parece normal que se rompa con la solidaridad nacional para dar más a los que más tienen y menos a los que menos tenemos? Para mi lo más triste de todo este asunto es comprobar cómo el BNG antepone su condición nacionalista (haciendo frente común con los demás nacionalistas contra España) en lugar de su condición gallega y (supuestamente) de izquierdas.
¿Quién defiende de verdad los intereses de Galicia, la igualdad y la solidaridad en este asunto? ¿El que apoya ese Estatuto o el que denuncia cómo nos perjudica?
28/2/06 15:29
E que quizais o que habería que revisar son algúns conceptos clásicos, que ao mellor non por moito repetilos por iso pasan a ser certos.
Solidariedade? De que solidariedade se nos fala? Daquela que permite que as nosas infraestruturas que dependen dese "estado solidario" leven atrasos de moitos anos, mentres un AVE se fai a Sevilla ou a Barcelona nun plis-plas e aquí, a ver para cando e a ver como? Daquela solidariedade "zapateril" que recoñece, aos dous días de chegar á Moncloa, a débeda histórica de Andalucía e nega, día tras día, débeda ningunha con Galiza? A ese estado que recada neste noso país máis de dous mil millóns de euros máis dos que nos reinviste, a pesares de que supostamente somos dos débiles e dos "a axudar"?
Non, ao mellor o que temos que revisar é o concepto de solidariedade, ou incluiso substituilo polo de xustiza (p.ex. moitos países africáns non necesitarían solidariedade se, en vez de expoliarlles as súas riquezas, se lle mercasen a un prezo xusto que lles permitiría saír adiante por si). E tamén con Galiza fai falta xustiza, esquecerse do falso tópico de que somos un país subsidiado e pobre, e ter claro que somos un país empobrecido, un país que tendo enormes potenciais en moitos sectores, viu como estes eran arruinados polos gobernos estatais non-solidarios (decisións sucesivas sobre os astaleiros, negociacións das cotas pesqueiras, cambio de cota láctea por marxe de produción agrícola doutras zonas do estado...).
O feito de que o BNG antepoña o seu carácter nacionalista é o que o leva a apoiar o proxecto de Estatuto catalán? Por suposto. Pero é que de ningunha maneira poderás reclamar nada para ti, e reclamárllelo aos demais. Nós queremos o mellor, o máximo para este noso país, e porén entendemos e aceptamos que outros consigan o mellor para si. Acaso é máis lóxica a postura do PP, de "opoñémonos a que a Cataluña se lle dea isto, pero se se lle dá nos tamén o queremos"?
Vai isto en contra da nosa condición de galego e de esquerdas? Non vexo por que, xa se me dirá. Defender os intereses de Galiza? Creo que hai quen demostrou compromiso polo país independentemente das épocas e os gobernos, mentres que outros foron derivando as súas posicións (véxase o Fraga, hoxe seica prócer dun novo galeguismo e nos seus momentos o centralista máis radical). Pero quizais, defender a Galiza hoxe pase, non por negar o estatuto catalán, senón por construir o mellor dos estatutos posibles para nós. Eis o verdadeiro compromiso co país.
1/3/06 09:24
Creo que con tu respuesta están viniendo a darme la razón.
Tu tesis es la que en estos momentos esta defendiendo el propio BNG: que a Galicia le irá mejor sola, que el vínculo a España no hace sino emprobecernos, y que tenemos armas sobradas para progresar por nosotros mismos.
No seré yo quien reniegue de la capacidad de iniciativa de los gallegos, ni quien defienda la subvención como forma de vida. Todo lo contrario. Pero esos argumentos tienen trampa.
En primer lugar suponen un giro de 180 grados a todo cuanto el nacionalismo gallego viene reclamando durante años. ¿No había una deuda histórica con Galicia? ¿No se trataba de tener representación en Madrid para poder presionar y que nos tocase mayor trozo de la tarta? ¿No era cuestión de que los malvados españoles nos marginaban? Si de lo que se trata es de no necesitar ayudas, y de valernos por nosotros mismos, ¿qué reclamabais al gobierno central?
Y en segundo lugar. Si lo que reclamabais al gobierno central era que se nos devolviese lo que pagamos (lo mismo o algo más) para gestionarlo nosotros, eso ya lleva muchos años sucediendo. El nivel de autogobierno de Galicia es actualmente tan alto como el de cualquier otra comunidad de España(obviando el régimen foral de Euskadi y Navarra) y de Europa. Y durante todos estos años hemos recibido más de lo que hemos aportado.
Vamos a ver: si producimos 100, y aportamos 50 al Estado, y el Estado nos devuelve 75, tenemos 125 para que la Xunta los administre como le parezca. Y recibimos 25 más, porque hay comunidades, como Cataluña o Madrid que reciben menos de lo que aportan (esto último entre comillas, porque por ejemplo el IVA se cobra en Cataluña, y lo paga mucha gente de fuera de Cataluña. Los impuestos los pagan las personas, no los territorios).
Tu tesis consiste en que es negativo dar 50 al Estado. De modo que nos quedamos con 100, y con esos 100 ¿vamos a poder hacer más que con 125?
Los motivos del atraso económico de Galicia en comparación a otras zonas del Estado son básicamente geográficos e históricos. Llevamos años de retraso, entre otras cosas porque, sin infraestructuras y comunicaciones adecuadas, de poco sirve la iniciativa empresarial, lo vemos todos los días en nuestras comarcas. Pues bien, ¿quién va a construir esas infraestructuras? Pese a los intentos de vincular a la iniciativa privada, sólo el Estado tiene capacidad para hacerlo. Y si todas las comunidades se niegan a contribuir ¿quién lo va a pagar? Si no hay comunidades como Cataluña o Madrid o Mallorca que aporten 200 y reciban 150, para que otras recibamos más de lo que aportamos, ¿con qué dinero se van a construir esas infraestructuras en Galicia si no generamos dinero suficiente? ¿Propones subir los impuestos a los gallegos para lograrlo, y asfixiar a las empresas, que deben ser los motores del crecimiento?
Y ya puestos, ¿por qué no un estatuto como ese para la Costa da Morte? Tenemos una lengua diferenciada (hay gheada), un forma peculiar de ser, un paisaje único... Y seguro que los habitantes de estas comarcas no necesitamos de una Xunta que nos tutule o nos empobrezca... Seguro que generamos suficiente riqueza para convertir esto en la Costa Azul. ¿No es esa tu idea?
En una época en que las fronteras van a menos y los mercados a más. En que la solidaridad entre países hace que recibamos ayudas de Alemania (supongo que rechazarás todas las obras construídas con fondos Feder), y muchos piden ayudar al tercer mundo, algunos quieren levantar fronteras y reducir mercados y solidaridades.
Como he dicho, el BNG ha pasado a una etapa de poder, en la que se está olvidando por completo de sus supuestos ideales y de todo cuanto ha defendido, para convertirse en un grupo de poder capaz de justificar cualquier cosa o agarrarse a cualquier argumento en favor de sus intereses.
Nosotros debemos construir el mejor estatuto posible para nosotros, sí. Pero no tenemos derecho a tocarle el bolsillo al vecino, a no ser que se deje. Y algunos no nos dejamos.
2/3/06 21:30
Vaia, unha mágoa non poder dar este debate con toda a larganza que eu quixera, porque de certo é ben interesante. En calquera caso, amigo calaf, como tampouco me quero poñer a elaborar unha teoría complexa sobre do tema, vou ir respondende unha a unha as cuestións que comentas:
1-. A miña tese sobre Galiza-España. Ben. Eu digo o que digo. Eu penso que Galiza existe con entidade propia, e que dende logo non está formada por inútiles, do cal deduzo claramente que poderá rexerse por si soa cando queira (cousa que outros negan). Sen embargo, o meu argumento non é que debamos cambiar o actual marco, necesariamente, senón cambiar o concepto. É dicir, non é cuestión que Galiza sexa ou deixe de ser comunidade autónoma, senón que en calquera caso os gobernantes galegos teña a posibilidade de actuar en todo canto poida perxudicar/atinxir á calidade de vida dos galegos, cousa que non acontece. É dicir, independentemente de que Galiza estea nun marco político ou noutro, o que temos que considerar imprescindible é que, se vai haber, como houbo, unha negociación que recurta as cotas lácteas dos nosos gandeiros, Galiza poida falar alí onde se tome a decisión (cousa que non acontece). Outro exemplo: que ante unha catástrofe como foi a do Prestige, que nos afectou en primeirísima persoa, non teñamos que agardar que veña arranxar a cuestión o goberno incompetente de Madrid (como aconteceu).
2-. Sobre da reclamación ao goberno central. Non hai tal cambio. A cuestión é que dende o nacionalismo sempre reivindicamos que os galegos decidisen sobre do seu. En tanto en canto isto non é así, é preciso e necesario que esteamos alí onde se toman as decisións que nos afectan coa maior capacidade de influencia posible. E en tanto quen ostenta esas competencias que nos afectan e non se nos permiten exercer non da a esta terra todo o que lle tocaría, falamos de débeda histórica. Nada cambia neste punto.
3-. Co das cifras mellor non entro, máis que nada porque comentas unhas cifras supostas (50, 75, 100...) que non responden a nada. Hai estudos que demostran claramente que o estado recada en Galiza moito máis do que inviste, e este é un tema do que non vale a pena discutir sen datos certos.
4-. En todo caso, comentas o caso dos impostos que non tributan nos propios lugares onde se orixinan. E en abundamento disto, en Galiza padecemos outro agravio maior (que, por exemplo, non padece Cataluña, alomenos non na mesma medida) cal é o feito de que empresas que viven de explotar e expoliar Galiza (Unión Fenosa, por exemplo) teñen sede social en Madrid, co cal declaran todo aló. Porén, non aparecen as súas declaracións como galegas, máis de feito así debera ser, e pódoche asegurar que, en termos cuantitativos, non é unha cuestión baladí.
5-. O tema da Costa da Morte e demais descalifícase por si só e mellor xa nin o comento. Dicir que a Costa da Morte ten lingua propia é unha saída de pata de banco e unha afirmación tan absurda que non merece nin ser comentada, así que non o farei.
6-. O tema das fronteiras, e iso. Curiosa esa afirmación, si señor. E curioso o momento no que se produce. Claro, viva a Unión Europea, e todos europeos, e mira ti que ben. Pero resulta que á hora da verdade, a pesar de que España se apunta ufana á liberdade de mercado e defende unha constitución europea ultraliberal, cando lle tocan o peto resulta que esas fronteiras reaparecen de novo. Falo, claro está, do caso E.On e Endesa. Por que España non quere que merquen os alemáns? Acaso non somos todos europeos? Pero aínda digo máis, eu non me opoño a Europa, e creo que xamais escoitarías a ningún dirixente do BNG renegar de Europa. E digo aínda máis: o primeiro defensor da unión europea, moito antes de que os actuais líderes sequera nacesen, foi un histórico nacionalista, o mestre Castelao (véxase o peche do seu Sempre en Galiza).
7-. E finalmente, fálase da actual situación do BNG e non sei que renuncia aos ideais. Bueno, cada un enténdeo como quere, eu non penso que os nacionalistas vaiamos renunciar aos nosos ideais. E o primeiro ideal que temos, sen dúbida ningunha, e que a bó seguro compartimos con moita máis xente doutra ideoloxía, é o amor por esta nosa terra e os desexos de vela prosperar. Porén, en gobernos ou fora deles, traballamos sempre polo mellor para o país, coas ferramentas que temos en cada momento e sendo realistas. O ideal, os ideais, son unha meta que alcanzar, unha estrela que nos guía polo camiño, máis non se chegou á lúa o día que alguén dixo que isto sería posible, senón moito tempo despois.
E vaia, agardo que o director deste blog admita este texto tan largo ao completo, e poder seguir discutindo como até agora, que a verdade da gusto.
3/3/06 18:21
Publicar un comentario
<< Home