Controversia útil

Desde hai uns días, vense desenvolvendo unha pequena polémica a base de comentarios de dous lectores nesta páxina, con motivo do post titulado "Mesa do PP", referido á recollida de firmas levada a cabo polo PP para pedir un referéndum sobre o proxecto de novo Estatuto de Cataluña.

Os lectores ós que nos referimos son Calaf e CARBALLÉS E NACIONALISTA. Como cremos que a cousa ten interés para todos, á vista do último comentario (que é moi extenso) de CARBALLÉS E NACIONALISTA, pareciunos boa idea traer esta discusión (moi educada, eso si) á portada de Carballo Dixital, para que todos nos ilustremos acerca dos diferentes argumentos das dúas posturas que representan.

Sin máis, e agardando que se sumen máis persoas a esta interesante polémica (todo contraste de pareceres nos enriquece), poñémosvos o último comentario que nos remite CARBALLÉS E NACIONALISTA:

Vaia, unha mágoa non poder dar este debate con toda a larganza que eu quixera, porque de certo é ben interesante. En calquera caso, amigo calaf, como tampouco me quero poñer a elaborar unha teoría complexa sobre do tema, vou ir respondendo unha a unha as cuestións que comentas:

1-. A miña tese sobre Galiza-España. Ben. Eu digo o que digo. Eu penso que Galiza existe con entidade propia, e que dende logo non está formada por inútiles, do cal deduzo claramente que poderá rexerse por si soa cando queira (cousa que outros negan). Sen embargo, o meu argumento non é que debamos cambiar o actual marco, necesariamente, senón cambiar o concepto. É dicir, non é cuestión que Galiza sexa ou deixe de ser comunidade autónoma, senón que en calquera caso os gobernantes galegos teña a posibilidade de actuar en todo canto poida perxudicar/atinxir á calidade de vida dos galegos, cousa que non acontece. É dicir, independentemente de que Galiza estea nun marco político ou noutro, o que temos que considerar imprescindible é que, se vai haber, como houbo, unha negociación que recurta as cotas lácteas dos nosos gandeiros, Galiza poida falar alí onde se tome a decisión (cousa que non acontece). Outro exemplo: que ante unha catástrofe como foi a do Prestige, que nos afectou en primeirísima persoa, non teñamos que agardar que veña arranxar a cuestión o goberno incompetente de Madrid (como aconteceu).

2-. Sobre da reclamación ao goberno central. Non hai tal cambio. A cuestión é que dende o nacionalismo sempre reivindicamos que os galegos decidisen sobre do seu. En tanto en canto isto non é así, é preciso e necesario que esteamos alí onde se toman as decisións que nos afectan coa maior capacidade de influencia posible. E en tanto quen ostenta esas competencias que nos afectan e non se nos permiten exercer non da a esta terra todo o que lle tocaría, falamos de débeda histórica. Nada cambia neste punto.

3-. Co das cifras mellor non entro, máis que nada porque comentas unhas cifras supostas (50, 75, 100...) que non responden a nada. Hai estudos que demostran...... claramente que o estado recada en Galiza moito máis do que inviste, e este é un tema do que non vale a pena discutir sen datos certos.

4-. En todo caso, comentas o caso dos impostos que non tributan nos propios lugares onde se orixinan. E en abundamento disto, en Galiza padecemos outro agravio maior (que, por exemplo, non padece Cataluña, alomenos non na mesma medida) cal é o feito de que empresas que viven de explotar e expoliar Galiza (Unión Fenosa, por exemplo) teñen sede social en Madrid, co cal declaran todo aló. Porén, non aparecen as súas declaracións como galegas, máis de feito así debera ser, e pódoche asegurar que, en termos cuantitativos, non é unha cuestión baladí.

5-. O tema da Costa da Morte e demais descalifícase por si só e mellor xa nin o comento. Dicir que a Costa da Morte ten lingua propia é unha saída de pata de banco e unha afirmación tan absurda que non merece nin ser comentada, así que non o farei.

6-. O tema das fronteiras, e iso. Curiosa esa afirmación, si señor. E curioso o momento no que se produce. Claro, viva a Unión Europea, e todos europeos, e mira ti que ben. Pero resulta que á hora da verdade, a pesar de que España se apunta ufana á liberdade de mercado e defende unha constitución europea ultraliberal, cando lle tocan o peto resulta que esas fronteiras reaparecen de novo. Falo, claro está, do caso E.On e Endesa. Por que España non quere que merquen os alemáns? Acaso non somos todos europeos? Pero aínda digo máis, eu non me opoño a Europa, e creo que xamais escoitarías a ningún dirixente do BNG renegar de Europa. E digo aínda máis: o primeiro defensor da unión europea, moito antes de que os actuais líderes sequera nacesen, foi un histórico nacionalista, o mestre Castelao (véxase o peche do seu Sempre en Galiza).

7-. E finalmente, fálase da actual situación do BNG e non sei que renuncia aos ideais. Bueno, cada un enténdeo como quere, eu non penso que os nacionalistas vaiamos renunciar aos nosos ideais. E o primeiro ideal que temos, sen dúbida ningunha, e que a bó seguro compartimos con moita máis xente doutra ideoloxía, é o amor por esta nosa terra e os desexos de vela prosperar. Porén, en gobernos ou fora deles, traballamos sempre polo mellor para o país, coas ferramentas que temos en cada momento e sendo realistas. O ideal, os ideais, son unha meta que alcanzar, unha estrela que nos guía polo camiño, máis non se chegou á lúa o día que alguén dixo que isto sería posible, senón moito tempo despois.

E vaia, agardo que o director deste blog admita este texto tan largo ao completo, e poder seguir discutindo como até agora, que a verdade da gusto.

Os/as "directores" do blog non só admiten este texto, senón que te animan a ti e a tódolos lectores a seguir participando neste teu blog do xeito que estimes oportuno (a Calaf xa non fai falta invitalo, porque xa nos ten enviado noticias e é un dos asíduos comentaristas).